De Kermes


Leev Lütt,

de jrößte Kermes am Rhing es vörbei. Nünn Däch es et rondjejange. De Schötze hadden sech rusjepotzt, send erömstolzeeht, hant en Könijin usjekört on sech selvs beweihröhkert, weil se all so wechtije Kähls send. On denne ehre Mädches ehschmol – die wore so staats, dat se de Queen Victoria de Rang afloofe kunnte.

Om Kermesplatz hadden se en jode Meschong henjekritt. För jedem wor jet dobei. Pute on Teenies strahlden met Erwachsene on Jruftis öm de Wett. Ons Ziedong hät ne janze Pöngel Freikahde verlost. E besske spät zwor – äwwer emmerhen. De Bierzelte wore rappelvoll, ofwoll de Musik dodren de reenste Körperverletzong wor. De Kapellmeester kreeje secher Prämie von de Hörjeräteherstellers.

De alljemeene Lare wor trotzdemm ze spöre. De Lütt hant sech beem Jeldusjäve zoröckjehalde. Em Lebanon-Imbiss hadden dat Personal mieh domet ze donn, de Lare en Nahost ze erörtere als de Kondschaff ordenslech ze bedeene. Äwwer sons wor et schön.

Nix för onjot. Bes nähste Woch.
Üere
Charle-Manes