Wie lang noch, Rös?


Leev Lütt,

en letzde Ziet hannt sech hee jehööft sojenannte Justezpanne ereechnet. Da hannt verschiddene Jerechte verföcht, dat en janze Reih von Bösewechte us de Ongersöhkongshaft freizelosse send. Wäjens onzolässich lange Haftduer. Natörlech e jefonge Fresse för de Bulewar-Press. För de Schmalspordenker en de Reakzjone wor klor: Dat es mar de fuule Bajasch von Staatsanwält on Rechter enschold.

En datselwe Horn tutet natörlech och ons Justezminesterin. Et Möller-Piepekötters Rös. Statts noh de Jrönd ze söhke, woröm dat emmer wedder passeeht, on et dann afzestelle, fällt ehr nix Bessres en, als ne Prokrater von sinn Deenststell afzetrecke, öm dä em Minesteriom ärbiede ze losse. Se wöhd "Schlenderjan" nit dolde. Op de Idee, met de Söhk noh däm Schlenderjan bei sech selvs anzefange, kütt se nit. Woröm? Enjeweehde wesse: Dr Fesch stenkt emmer vom Kopp her.

Ofwoll se weeß, dat de Personaldeck en de Justiz vill zo dönn es, deht se nix dojäje ongernähme. Janz em Jäjedeel. Se well do noch mieh Personal afbaue anstatts opzestocke. Wenn die Frau sech bei Rüttjers Jörjen nit dörchsetze kann, moss se sech nit wondere, wenn noch mieh von sonn Panne passeere. On och solche, wo em Kaschott ensetzende Malefikante angere do jrauehaft tribeleere on sojah ömbrenge. Quo usque tandem, Rös?


Nix för onjot. Bes nähste Woch.
Üere
Charle-Manes