letzt Johr kredden mer zo Nikolausi en Öwerraschongstöt. Met Nösse dren. Verschiddene Zohte: Aapenöss, Esskasteie, Haselter, Makkadamijas, Mandele, Paranöss, Pistazije on Walnöss. On weil Nöss jesond sinn solle, hammer ons die paratjeläht, för öm die et owens beem Fähnkicke ze verkimmele. Doför moss mr die natörlech us de Schale erusporkele. Jesaht – jedonn. Bei de miehschde von denne jeng dat och janz problemloss. On mer hannt ons die jot schmecke losse.

Äwwer do wore och welche dobei, die hattnäckich Widderstand leesteden. De Makkadamijas on decke Mandele. Die hammer nit opjekritt. Ofwoll mer schonn öwer e ömfangreech Zohtimang an Nossknackers verföjen. Drop kom sonne Hoope Frust op, dat mer beschlosse, ons ne jeeichnete Nossknacker doför ze koofe. En de enschläjije Fachjeschäfte wor äwwer nix ze kreeje. Also em Enternet jejuggelt. On dann bei Amazon ne "Blomus" met Driehmechanesmos bestellt. Dä kom. Sofott versöhkt, die widderspenstije Nöss ze knacke. Jedrieht on jedrieht. Äwwer et hät nix jenotzt. De Makkadamijas on de decke Mandele wore stärker. De Nossknacker jeng an Amazon zoröck.

Em Keller hadden ech noch en uralde Schruuvzweng von Oppa Manes selich. Dä wor Döschler. En Makkadamija erin on de Flöjelmotter jedrieht. Wat soll ech sare: Et hät jeklapp! Weil die Zweng ärch rostich wor, wollt minn holde Isolde die nit ent Nosskörfke donn. Also wat nu? Janz eenfach – die losse mer ophöbsche. En en Jalvaniseeranstalt. De Ferma Kruse us Langefeld hät ons die verkoppert. Et es ee rechtije Henkicker jewohde. Zohuus anjekomme, en Noss erin on jedrieht. Äwwer jetz jeng et nimmieh. Nu semmer mem Lating am Engk. Es eene do, dä ons hölpe kann?