De kulenaresche Wentersäsong hät bejonne


Leev Lütt,

kalendaresch jesünn hät enzwesche de kalde Johresziet bejonne. Wemmer nor nochem Wäder kicke deht, kammert fass janit jlöwe. De Novämber wor bes jetz doch ne herrlech schöne Ahlwiewersommer. Wemmer jedoch op de Mennükahde von de Restorangs kicke deht, süht mr, dat de kalde Johresziet noh draan sinn moss. Öwerall wöhd met leckere wenterleche Anjebode jelockt.

Die send nit ze öwersünn. Anjefange häddet schonn em Septämber. Do komme als Ehschdes de beleevde Moscheljerichte widder op dr Dösch. Dat nit nor en de spezjaleseehde Moschelhüüser wie Benders Marie, songern en fass alle Restorangs on en die Huushalts, denne de rheinesche Köch nit fremd es. Dann jeng et plöck wieder met de wenterleche Jerichte: Jrönkohl on Poppesto­wekappes stonnt op de Mennükahde. Noh en alde Huusfraueräjel sollden die eejenslech ehsch nohm ehschde Frost komme, weil dä denne Plante de Bitterstoffe fottnömmt. Äwwer enzwesche send denne de Bitterstöffkes meddels de Jentechnik enttrocke wohde. Monsanto lösst jröße.

Dann jehdet Schlach op Schlach wieder. Novämber on Dezämber mösse vör allem de Jäns draan jlöwe. Beem Jemös wöhd nu och vill Schaffu serveeht. Och Zöndhötches komme vermieht op dr Dösch. Enzwesche fiert sojah de jode alde Steckröv en wenterleche Widderoperstehong. Tösche Zint Mähtes on Nikolausi hannt de Weckmänner Hochsäsong. Et wohde sojah schonn Weckfraue jesechtet. Schokoweihnahtsmänner on Prente könde de Atzventz an. De ultemateve Höheponkt fengder dann opm Weihnahtsmaht. Jlöhwing on Jrog fiere fröhleche Urständ. Ömjäwe von Poffertjes, die mr de Kaasköpp afjekickt hannt. Zom jode Schloss send de Karpfe draan. Jode Honger!


Nix för onjot. Bes nähste Woch.
Üere
Charle-Manes