B 9


Leev Lütt,

eenes joden Dachs hät sech ne Kölsche öwerlaht, wöret doch janz schön, dr heemotleche Tristess wennesdens mol för en kohze Zeit ze entfleuche. Wat also donn? „DatBeste wör“, so simmelehden hä, „doför secherlech de Düsseldorwer Altstadt.“ Do hadden hä schon vill Jodes von jehöht. Weltoffene Lütt, schöne Altstadt, villfäldije Koltur, höbsche Mädches on leckere Dröppkes. Also setzt hä sech en si Äutoken on mäht sech op dr Wäch. Op Kölns schöndste Stroß. De B 9. Weil, die föhrt us Kölle erus. Tirektemang noh Düsseldorf.Däselve jode Dach hät ne brave Düsseldorwer konstateeht, dat et em eejenslech doch janz jot jeng on et somet sinn hellije Chrestepflecht wör, die ärme Kölsche jet ze hölpe. E besske Entweggelongshölp för de Klüngelshaupstadt künnt jo nit schade. Also setzt hä sech en si Äutoke on mäht sech op dr Wäch. Och op de B 9. Do fohr schonn dä Kölsche. Janz beschwingt ob der joden Denge, die em en de Landeshaupstadt erwahdeden. Dodörch nit rechtich op de Verkiehr opjepasst. So beem Örtche St. Pitter op de Jäjefahrbahn jerode on met däm ärme Düsseldorwer zosammejestoße. Totalschade. De Äutokes kapott on de Fahrers ripsch. So mache se sech beeds op zom Hemmel on kloppe an de Pohz.

SanktPitter mäht op, kickt on fröcht: „Wat es loss?“ Drop de Düsseldorwer: „Hallo, ech ben jrod bei nem Verkiehrsonfall öm‘t Läwe jekomme on meut nu en dr Hemmel.“ Drop St. Pitter: „Wo kömmste von?“ „Us Düsseldorf.“ „Jot, komm erin.“Dann zom Kölsche: „On wo kömms do von?“ „Ech ben us Kölle.“ Prompt mäht St. Pitter de Pohz widder zo. Dat heeßt er well se zomache, äwwer de Kölsche hät bletzschnell sinne Foß dozwesche jestellt on säht: „Ech well och en dr Hemmel. Schleeßlech hann ech mieh als veehzich Johr lang Kerchestüer bezallt!“ Drop de Hillije Pitter: „Wahdens e Momentche. Ech sprech kohz mem Baas.“ Noh fönf Minudde kömmt hä zoröck on säht för de Kölsche: „Alles klor. Ech hann mem Baas jesproche. Do kriss dat Jeld zoröck!“


Nix för onjot. Bes nähste Woch.
Üere
Charle-Manes